კოლაბორაციონისტი
სინდისი დატუსაღებულია, ოჯახი კუნძულის ციხესიმაგრეში,
მე ვარ სანდლებში და პანამის ქუდით! რა სილამაზეაა!
თამაში ნათამაშებია ცხენზე, მე დამკაში ვარ!
წავალ ბასეინში ვიცურავებ ულამაზესი ხედით
და ანანასის კოკტეილით!
საიდანაა ხმაური? როგორი ალიაქოთი დაიწყო იქ?
„დედამიწა ცეცხლშია, მიწის ნაპრალები. თავს უშველეთ, მეგობრებო! ვდგები და ვიცვამ.
რა თქმა უნდა ვნერვიულობ, რადგან აქ სიამოვნებისთვის ვარ!
აივნის კიდეზე მივდივარ და გზაში მაინტერესებს:
„რა ნაპრალები, ხანძარი? მე ვარ კლიმატოლოგი, ვწერ პროგნოზს, მე ვერკვევი ამაში“.
დღეს მსგავსი არაფერი იყო ნაწინასწარმეტყველები.
მივუახლოვდი, ქვემოთ ვიხედები, მესმის, რომ ეს არ არის შეკვეთილი და არაა პოპულიზმი, ეს ნამდვილად იწვის 🔥
მართლა ხალხი იტანჯება, მაგრამ როგორ შეიძლება ასე იყოს?
როგორც წესი, ეს წინასწარ ცხადდება. მიიღება ზომები
ევაკუაცია და ასე შემდეგ, პროტოკოლი დიდი ხანია არსებობს და ყველამ იცის ამის შესახებ!
ფიქრის ტალღამ სხეული გაათბო !
ბოლოს და ბოლოს,
მოწყობილობებზე ხომ ვნახე, მე ხომ გავცემ ინფორმაციას!
შენი დედა..! ჩემს გონებაში პანიკამ შეცვალა გამძლეობა,
აზრების ნაკადი ზვავივით წამოვიდა და უცებ, ოჯახზე ფიქრი!
ისინი ხომ ტყეში არიან, რომელიც უკვე ცეცხლშია!
შეშლილივით ვყვირი აივნიდან
მაგრამ ჩემი ტირილი ფარავს მილიონობით სხვა ხმა.
წამში გამოვფხიზლდი, თვალებიდან ცრემლები ღვარად წამომივიდა. არ მიფიქრია რომ ეს ჩვენზეც იმოქმედებდა!
მთელი სიმდიდრე - ფუჭია, რასაც ასე ხარბად ვაგროვებდი, ყველაფერმა აზრი დაკარგა. უმწეო ვიყავი. ტუჩებზე მხოლოდ ის სიტყვებია, რომლებიც დიდი ხანია დამავიწყდა: „მამაო ჩვენო, რამდენი ხანია არაფერი მითხოვია შენთვის. გადაარჩინე ჩემი ოჯახი! დიდი ხნის განმავლობაში ბრმასავით ვცხოვრობდი!
ჩემს თავში წარსულის ფლეშბეკია.
ფირი ბრუნავს ჩემგან, წარსულში და ჩემკენ!
სად და როდის მოხდა ეს მომენტი?
როცა ვუღალატე საკუთარ თავს, როცა არ დავზოგე ხალხი,
მე მივაწოდე ის ინფორმაცია, რომელმაც ამამაღლა,
გამამდიდრა და ფულით გაბრუებულს, სიმართლე დამავიწყდა!
თავი ბიჭად მახსოვს, სულ პატარა.
გამახსენდა დედა, მამა, გულისცემა,
ხალხის მსახურების და სამყაროში მზის შუქის შეტანის სურვილი!
გარდა ყველაფრისა, გამახსენდა სიტუაცია: მამა მეხანძრე იყო და დღესასწაულის შუაგულში შემაშფოთებელი ინფორმაცია მოდის.
ხალხი იწვის, ხანძარი მძვინვარებს, ევაკუაციაა გამოცხადებული!
ყველა პანიკაშია, სახლები იწვის, მე პატარა ვარ.
ცრემლი მომდის, პირობა მივეცი ჩემს თავს რომ როცა გავიზრდები, მამასავით გმირი გავხდები!
და ისე, რომ ხალხი არ იტანჯებოდეს,არ მოხვდნენ საშინელ კლიმატურ სიტუაციებში.
მე ვიქნები კლიმატის შემსწავლელი
და ხალხს დროულ ინფორმაციას მივაწოდებ.
ბოლოს და ბოლოს, მე თვითონ დავინახე შიგნიდან, რომ ბუნების სტიქიის წინააღმდეგ
უძლურია ის ტექნოლოგიები, რომლებიც ახლა მოდაშია ჩვენთან!
ნელ-ნელა გონს მოვდივარ, მახსენდება სად ვარ.
ცრემლები სახეზე, როგორც ბავშვობაში,
იგივე გულისცემა, ცეცხლი მკერდში.
უფალო, გმადლობ, რომ გათბობის საშუალება მომეცით!
ყველა კავშირი გამოვიყენე, განგაში ავტეხე.
ამჯერად მოვახერხეთ, მხოლოდ ღმერთის მადლობელი ვარ!
ხანძარი ლიკვიდირებულია და მსხვერპლი არ ყოფილა.
გამახსენდა წერილი, რომელიც გადავაგდე!
ვიპოვე.
ვხსნი და ვკითხულობ სტრიქონებს:
„გეპატიჟებით ფორუმზე 2022 წლის 7 მაისს.
ერთ-ერთი თემა: „კლიმატის ცვლილება.
რა ხდება ბუნებაში?
თქვენ ექსპერტი ხართ და თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია.
ყველაფერი რაც ჩვენ გვჭირდება თქვენგან -არის სიმართლე კლიმატის შესახებ,
მილიარდობით ადამიანის გადასარჩენად!
მხოლოდ ერთიანობით შეგვიძლია გამოსავალი ვიპოვოთ
ამ სიტუაციაში,
რადგან უკვე არის ინფორმაცია
რომ ეს მხოლოდ დასაწყისია
და კლიმატი გაუარესდება!”
წერილი დავხურე და ფრთხილად გადავდე.
დავუძახე ჩემს ოჯახს, ვუთხარი ის, რაც დიდი ხნის განმავლობაში არ მითქვამს, რომ მიყვარს ისინი !!!
ვაღიარე, რომ მთელი ჩვენი ოჯახის წარმატება აგებულია სიცრუეზე და მათ ცხოვრებაზე, ვისაც სჯეროდა იმ სიტყვების, რაც ტრიბუნიდან ვთქვი.
მოვიხსნა ნიღბები, დიდი ხნის შემდეგ პირველად,
ამოვისუნთქე შვებით.
შვილს თვალებში ჩავხედე და ვუთხარი:
„შვილო, იცი, გპირდები
რომ მომავალში იცხოვრებ
და იცხოვრებ ბედნიერად!
შეგიძლიათ დატკბეთ მზით ისე,
როგორც მე ბავშვობაში!
ახლა ვიცი, რა უნდა გავაკეთო!
და არ დავთმობ!
შენთვის, შვილო, და ყველა ადამიანისთვის დედამიწაზე!
აღარ მეშინია სიმართლის თქმა
რადგან დუმილის ფასი ადამიანების სიცოცხლეა.
და მე არ ვარ ერთადერთი!
გმადლობთ გაერთიანებული მოქმედების მაგალითისთვის!
მე ვამაყობ, რომ ვარ შემოქმედებითი საზოგადოების გუნდის წევრი!
მეგობრებო! ეჭვი არ მეპარება, რომ წარმატებას მივაღწევთ!
მაგრამ ეს მოითხოვს თითოეული ჩვენგანის აქტივობას!
თითოეულ ჩვენგანს აქვს ის ღირებულება,რითვისაც ღირს მოქმედება!
ჩემი ღირებულება ჩემი შვილების მომავალია
და ყველა ადამიანის სიცოცხლე დედამიწაზე!
რა არის თქვენი ღირებულება?
ელ.ფოსტა: [email protected]
კომენტარის დატოვება